شهرهای هوشمند چگونه باید نیازهای شهروندان را برآورده کنند؟

داده‌های عظیم از شبکه‌ای از حسگرها می‌تواند به مدیران و برنامه‌ریزان یک نمای کلی و واقعی از جریان‌های ترافیک، حمل‌ونقل عمومی و استفاده از آب و برق بدهد. با این حال نیازهای مردم شهرهای هوشمند باید در دو سطح کلان و خرد برآورده شود.

برای انجام این کار ما به اطلاعات خاص و در زمان واقعی در مورد نحوه استفاده مردم از فضاهای عمومی نیاز داریم. فناوری هوشمند می تواند این اطلاعات را از فضاهای عمومی جمع آوری کند. این شامل پرسیدن سؤالاتی از قبیل اینکه “چه کسی، چگونه، چرا و برای چه مدت از فضاها استفاده می کند”می شود.

شهرها متراکم می شوند و زندگی آپارتمان نشینی عادی می شود. فضاهای عمومی برای اجتماعی شدن زندگی روزمره و همچنین گردهمایی ها و جشن های ویژه اهمیت فوق العاده‌ای خواهند داشت. برنامه ریزان و طراحان شهری باید درک خود را از نحوه عملکرد این فضاهای عمومی ارزشمند برای به حداکثر رساندن رفاه اجتماعی و عملکردی خود توسعه دهند.

کلیت این پروژه در مورد چیست؟

این برنامه، استفاده دقیق از فضای عمومی را ثبت خواهد کرد. در ابتدا، تصویرسازی از اطلاعات مشاهداتی دقیقی را در مورد آنچه در هر دو فضا اتفاق می افتد ارائه می دهد. سپس حسگرهای دیجیتال نامرئی را در مبلمان شهری و روی آن تعبیه خواهد کرد.

آلاچیق‌های پیک نیکی، سطل های زباله، باربیکیو، صندلی ها، جا سیگاری، پایه چراغ ها و .. مورد هدف قرار خواهد گرفت. حسگرها میزان مصرف آب و برق را اندازه گیری می کنند. آنها همچنین پیام‌هایی را در زمان رخداد به شورای مرکزی شهر اعلام می کنند که مثلا ستون یک خیابان آسیب دیده است.

اطلاعاتی مانند این می تواند برای بهبود امکانات رفاهی و تجربه کاربری فضاهای باز عمومی و همچنین کمک به مدیریت کارآمدتر این فضاها مورد استفاده قرار گیرد.

در پاسخ به تغییرات ساده، طراحی مبلمان شهری بسیاری اعم از صندلی، تعداد بازدیدکنندگان و ماندن در فضا افزایش یافت. تنوع بازدیدکنندگانی که با خانواده ها و کودکان به فضا می آمدند نیز همینطور بود. این فعالیت افزوده به نفع مغازه های اطراف بود.

بنابراین فناوری هوشمند چه چیزی می تواند به دست آورد؟

یکی از نمونه‌های مبلمان هوشمند، سطل‌های هوشمند هستند که به ماشین‌های شهرداری اطلاع می دهد که سطل زباله چقدر پر است و آیا نیاز به تخلیه دارد یا خیر. این اطلاعات می‌تواند در زمان و هزینه ای که باید توسط ماشین‌های شهرداری  صرف شود، صرفه‌جویی چشمگیری کند.

در مثالی دیگر، صندلی یا نیمکتی که به ندرت مورد استفاده قرار می‌گیرد ممکن است شکسته باشد یا بیش از حد دچار آسیب شده باشد که عملا آن را غیر قابل استفاده کند بنابراین باید جایگزین شود.

پیش بینی اینکه چقدر شهرهای ما متراکم می شوند و ما به طوررو به رشدی برای برآوردن بسیاری از نیازهای اجتماعی خود به فضاهای عمومی متکی هستیم، دشوار است. با حصول اطمینان از اینکه همه عناصر فضاهای عمومی به طور مؤثر و مناسب به نیازهای ساکنان پاسخ می دهند. سیاست‌ها و اقدامات برنامه ریزی و طراحی می توانند شهرهای قرن بیست و یکمی را شکل دهند که هم هوشمند و هم اجتماعی باشند.