بر اساس مطالعات انجام شده، کاربران تلفن‌های هوشمند به “حلزون‌های انسانی تبدیل شده اند که خانه‌هایشان را در جیب خود حمل می کنند”.

گروهی از مردم‌شناسان UCL بیش از یک سال را صرف مستندسازی استفاده از گوشی‌های هوشمند در 9 کشور در سراسر جهان، مثل ایرلند و کامرون کردند و دریافتند که ورای حسی که مردم به گوشی های خود به عنوان یک ابزار دارند، آن را چیزی مانند خانه برای خود می بینند.

پروفسور دانیل میلر که سرپرستی این مطالعه را بر عهده داشت، گفت: «گوشی هوشمند دیگر تنها وسیله ای نیست که ما از آن استفاده می کنیم، بلکه تبدیل به مکانی شده است که در آن زندگی می کنیم.

وجه دیگر آن برای روابط انسانی این است که در هر زمانی، ما می توانیم از محیط فیزیکی خود جدا شده و گوشی خود را مانند خانه ببینیم.

او گفت که این پدیده در تعاملات رو در رو منجر به نابودی همنشینی با افراد می شود.

این رفتار و ناامیدی و حسی که در ما ایجاد می کند همان چیزی است که آن را مرگ مجاورت می نامیم. ما یاد می گیریم که با این خطر زندگی کنیم که حتی وقتی از نظر فیزیکی با هم هستیم، می توانیم از نظر اجتماعی، عاطفی یا حرفه ای تنها باشیم.

اگر عامل خاصی برای این تحول وجود داشته باشد، محققان پیشنهاد می‌کنند که ممکن است برنامه‌های چت مانند واتس‌اپ باشد که آن را «قلب تلفن هوشمند» می‌نامند.

برای بسیاری از کاربران در اکثر مناطق، یک برنامه واحد اکنون نشان دهنده مهمترین کاری است که تلفن هوشمند برای آنها انجام می دهد؛ به عنوان مثال، LINE در ژاپن، WeChat در چین و WhatsApp در برزیل.

محققان دریافتند که در سرتاسر جهان گوشی‌های هوشمند یک نیاز اساسی هستند.

آنها نتیجه می گیرند که گوشی هوشمند شاید اولین شی ای باشد که خود خانه (و احتمالا محل کار) را از نظر مدت زمانی که در هوشیاری و بیداری در آن می گذرانیم به چالش می کشد. ما همیشه در گوشی هوشمند خود در خانه هستیم. ما در واقع تبدیل به حلزون های انسانی شده ایم که خانه مان را در جیب خود حمل می کنیم.

محققان همچنین توضیح می‌دهند که چگونه این “خانه” با ارتباطات کاری و رسانه‌های اجتماعی که هر دو دارای پتانسیل عبور از دیوار حریم شخصی و ورود به زندگی خصوصی ما هستند، می‌تواند مکانی برای استراحت ما نیز باشد.

اما میلر نسبت به این دیدگاه بیش از حد منفی یک هشدار نیز داد.

او گفت: «این گوشی هوشمند به ما کمک می‌کند تا طیف گسترده‌ای از رفتارهای مفید، از جمله ایجاد دوباره محیط های خانوادگی بزرگ گرفته تا ایجاد فضاهای جدید برای اشتراک گذاری اطلاعات حوزه مراقبت‌های بهداشتی و بحث‌های سیاسی را ایجاد و بازآفرینی کنیم.» تنها با نگاه کردن به کاربردها و زمینه‌های بسیار متفاوت است که می توانیم به طور کامل پیامدهای تلفن های هوشمند را برای زندگی مردم در سراسر جهان درک کنیم.